Jest rok 1892. Państwo i zamożna budapesztańska szlachta rozpoczynają zakrojoną na szeroką skalę budowę „osiedla willowego w Tatrzańskiej Łomnicy“. Rok później architekt Gedeon Majunke pracuje nad budową wspaniałego projektu, który ma nadać oblicze nowo założonej Tatrzańskiej Łomnicy. Ma to być pierwszy hotel w Tatrach, którego budowa potrwa rok, a wartość inwestycji wynosi 85 000 forintów.

W 1894 roku Hotel Lomnica otwiera swoje podwoje dla gości, którzy są wysoko postawionymi mężami stanu, szlachtą, artystami, ale także turystami odwiedzającymi pierwsze uzdrowisko klimatyczne w Tatrach Wysokich. W tym czasie można było zatrzymać się w jednym z dwudziestu ośmiu pokoi w cenie 1-3 forintów. W 1900 roku nocleg kosztował od 2 do 6 koron za noc.

Na przełomie wieków Tatry ożyły dzięki miłośnikom sportu, którzy przyjeżdżali tu również po nowoczesne doznania adrenalinowe. Miłośnicy prędkości mogą zjeżdżać na sankach na nowo wybudowanym torze bobslejowym lub poczuć wiatr we włosach podczas jazdy na nartach ciągniętych przez konia. Wśród dyscyplin sportowych króluje golf, tenis i strzelanie do gołębi. Tatrzańska Łomnica staje się popularna i oferuje swoim gościom wiele atrakcji. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby rozwijała się branża turystyczna i pokonywane były kolejne limity prędkości.

Parki rozkwitają dzięki projektom ogrodnika Jana Böllmanna, a kuchnia Hotelu Lomnica jest regularnie zaopatrywana w świeże warzywa wyhodowane bezpośrednio w łomnickich ogrodach.

Kilka lat później Tatry zaczynają świecić pustkami. Obiekty hotelowe nie służą już turystom, ale żołnierzom i strzelcom górskim, którzy przyjeżdżają tu na szkolenia. Wszystko zmieniła I wojna światowa, która przyniosła oazie relaksu i rozrywki dramatyczne czasy. Zimą na przełomie lat 1917/1918 Tatrzańska Łomnica całkowicie opustoszała.

Po wojnie dawne posiadłości państwa węgierskiego, do których należał także hotel, przejęła Republika Czechosłowacka. Budynki zostały splądrowane i opuszczone. Cyril Holuby, doświadczony balneolog i hotelarz, otrzymuje zadanie przywrócenia Tatrzańskiej Łomnicy dawnej świetności. Wiąże się to z szeregiem niepopularnych decyzji wymierzonych w przeciwników obecnego reżimu. Być może właśnie z tego powodu jakiś czas później Cyril Holuby zniknął w tajemniczych okolicznościach.

W latach trzydziestych nadchodzą lepsze czasy. Powstaje kolejka linowa na Łomnicę, a Tatrzańska Łomnica ponownie staje się popularnym centrum życia towarzyskiego. Złote lata trzydzieste przyniosły boom kulturalny także do Hotelu Lomnica. Przebudowany taras hotelowy staje się popularnym miejscem do siedzenia na zdrowym tatrzańskim powietrzu, a pomieszczenia hotelowe służą nawet jako studio dla tatrzańskiego fotografa Vladimíra Koštiala.

Hotel przetrwał pierwszą wojnę światową, jak i drugą. Po wyzwoleniu Czechosłowacji spod władzy nazizmu hotel ponownie cieszy się wyjątkową atmosferą. Odbywa się tu wiele występów muzycznych i teatralnych. Regularnie rozbrzmiewają dźwięki organów elektrycznych oraz śmiech i głosy gości spotykających się na herbatkach o piątej.

Na przestrzeni lat pomieszczenia hotelu były wykorzystywane w różny sposób. Służyły znamienitym gościom, żołnierzom czy mieszkańcom Tatr. Nic jednak nie naznaczyło ich tak, jak lata dziewięćdziesiąte. Jeszcze przez jakiś czas po prywatyzacji hotel działał jak dawniej. Jednak w 1993 roku na odnowionej fasadzie wisiał już tylko baner z okazji stulecia hotelu, który niestety nie pełnił już swojej funkcji. Jego działalność ograniczyła się do sprzedaży pamiątek, zabawek i artykułów spożywczych.

Jednak z czasem te sklepy również zostały zamknięte, a budynek niegdyś słynnej Pierwszej Damy Tatr został opuszczony opierając się bezlitosnemu piętnu czasu. Pozostała tylko rodzina bocianów, która jako ostatnia „podpisała się na liście gości”.
Z pięknych wnętrz stała się ruina … Z dumy, wstyd…

W 2015 roku w życiu Pierwszej Damy pojawia się nowa iskra. Inwestor i architekci z GFI wkraczają do niezabezpieczonych pomieszczeń hotelu. Mimo swojej nagości zapiera dech w piersiach. Ważnym zadaniem staje się zachowanie jak największej części oryginalnego budynku i przywrócenie mu pierwotnego przeznaczenia, dawnego wyrafinowania i splendoru. W tym samym roku powstaje ambitny projekt, który musi sprostać najwyższym wymaganiom współczesnych gości.

Konieczne jest zwiększenie liczby miejsc noclegowych, dobudowanie pomieszczeń dla centrum odnowy biologicznej i sali kongresowej. Jednak nowy budynek nie może konkurować z oryginalnym, wręcz przeciwnie. Jego rolą jest kontrastowanie z nim, a tym samym podkreślenie jego wyjątkowości. Dlatego zostaje dobudowany minimalistyczny, nowoczesny budynek, którego sylwetka nawiązuje do sylwetki Tatr. Zapraszamy do obejrzenia wnętrz tuż przed i po remoncie.